Tijdens de Renaissance was Napels als kunstcentrum van geringe importantie en kon ze niet bogen op een schilderkunst van Europees niveau. In de 17e eeuw verandert dat en schaart Napels zich onder de toonaangevende cultuur- en handelscentra van Europa.Heel opvallend is dat in Nederland slechts twee schilderijen in museale collecties zijn opgenomen van deze "Napolitaanse School": In het Boymans Van Beuningen Museum Rotterdam met Giuseppe Recco, Stilleven met maskers, boeken en muziekinstrumenten, 1670, olieverf op doek, 103,5 x 157 cm. (zie foto bovenaan) en in het Museum Bredius Den Haag met Aniello Ascione, (eind 17de eeuw) Vruchtenstilleven, (124 x 91 cm.), olieverf op doek (124 x 91 cm. (zie foto onderaan).Beide werken zijn stillevens. Ook al vertoont dit werk sterke overeenkomsten met het Nederlandse stilleven, er zijn ook duidelijke verschillen. Zo zijn er het aan Caravaggio ontleende kleurgebruik en de asymmetrische compositie waardoor de vruchten een minder ornamentele schikking krijgen. Daarnaast wijken de Napolitanen met hun monumentale formaat af van de Hollanders en Vlamingen. Deze stillevens hebben niet in de eerste plaats een emblematische betekenis. Zo vormen veeleer de neerslag van de ontdekking van en reflectie op de alledaagse werkelijkheid waaraan ze hun bestaan danken. Het is overigens geen toeval dat dit genre juist in de handelsstad Napels, te midden van een weelderige mediterrane vegetatie, bijzonder geliefd was.
Een prachtige collectie is te zien in het Museum Capodimonte: museo-capodimonte.it
