Veel Italiaanse beeldhouwers van buiten Florence in de 15de eeuw toonden een neiging tot het illusionistische. Guido Mazzoni (ca. 1445 - 1518) uit Modenga was een van de eersten en meest begaafden van een aantal beeldhouwers die levensgrote en beangstigend levensechte figuren maakten die taferelen uit de evangeliën uitbeelden - meestal groepen die de geboorte of bewening voorstellen, zoals het Napolitaans terracotta beeldengroep van 1492 in S. Anna dei Lombardi (Kerk van Monteoliveto) te Napels, waarin Alfonso II als de heilige Joseph of Arimathea wordt uitgebeeld (zie foto hieronder: fig. uiterst links). De figuren dragen kleding uit die tijd en moeten sterk geleken hebben op de toneelspelers in de bijbelse drama's die, net als bijvoorbeeld de middeleeuwse mirakelspelen, in de openlucht werden opgevoerd op kerkelijke feestdagen en bedoeld waren om de betekenis van het bijbelverhaal te verduidelijken voor een groot publiek dat meerendeels uit ongeletterden bestond. Hun extreme naturalisme geeft hun dezelfde sfeer van actualiteit als deze mirakelspelen en de daarmee in verband staande gotische manuscriptverluchtingen vaak naar het groteske neigden, zijn in de groepen van Mazzoni alle niet-essentiële elementen uitgebannen (bron: Honour en Fleming. Algemene Kunstgeschiedenis, 1996). Hun van verdriet verwrongen gezichten zouden ook zijn geinspireerd door de koningen van Aragón.In S. Giovanni Battista te Modena staat overigens ook een soortgelijke beeldengroep uit 1477-80. Momenteel wordt de beeldengroep in Napels gerestaureerd en kan de kerk niet bezichtigd worden. Gelukkig kreeg ik en mijn twee reisgenoten, Anna en Jant, toestemming van een aardige portier om de beelden groep even te mogen bekijken. Voor meer foto's: ArtandArchitecture.
(foto: Henk Woudsma)
