San Gregorio Armeno, een Guglia en Matteo Bottiglieri


Interieur San Gregorio Armeno

Fontein van Matteo Bottiglieri, San Gregerio Armeno (foto Henk Woudsma)

De monastieke complex van San Gregorio Armeno is in de 8e eeuw gebouwd op de ruïnes van de antieke tempel van Cecere voor de wil van de Zusters van de H. Basilius, die vluchtte om aan geloofsvervolging te ontkomen uit het Oosten met de relieken van de heilige Gregorius uit Byzantium. De kerk, die is uitgegroeid tot een van de mooiste voorbeelden van de napolitaanse barok, bestaat uit een enkel schip met zijkapellen, een lichtkoepel en een rechthoekig apse. Alle binnenwanden, behalve die van de kapellen, zijn fresco's van Luca Giordano. De versiering van het weelderige barokke interieur - 'Paradijs op Aarde', zoals Carlo Celano in zijn gids over Napels schreef - werd halverwege de 18e eeuw ontworpen door Nicolo Tagliacozzi. Bijzonder zijn ook het houten plafond uit het eind 16e eeuw, de twee orgels en, boven de ingang, de fresco's van Giordano, 'De inschepping, reis en aankomst van de Armeense nonnen met relieken van de H. Gregorius' (1671-1684).

Vanuit de vestibule ziet u het prachtige klooster ontworpen in 1580 door Della Monica. In het midden van de ruimte is een marmeren fontein van Matteo Bottiglieri (Napels, 1684 - 1757) uit 1733 met beelden van Christus en een Samaritaanse vrouw.

De Guglia van de Onbevlekte Maagd (Guglia dell'Immaculata), gelegen in het midden van het plein van het Piazza del Gesù Nuovo werd opgericht in 1750 onder Karel III na een bouwtijd van slechts drie jaar. De torenspits werd ontworpen door Giuseppe Genoino en de belangrijkste beeldhouwers waren Bottiglieri en Francesco Pagano. De rijke versiering van de 'torenspits' wordt beschouwd als de belichaming van Napolitaanse barokke beeldhouwkunst. De tombe in San Domenico Maggiore van Alessandro Vicentini is ook van Bottiglieri.

Voor de ligging van San Gregorio Armeno kijk op: wandelroute A.