Zielen van napels

 (foto Henk Woudsma)
 

Napels heeft een lange geschiedenis als grote Europese hoofdstad. Een geschiedenis van rijkdom en macht. Tot 150 jaar geleden was 't een van de vijf belangrijkste Europese steden. Het heeft nog alle littekens van oorlog en overheersing maar ook de schoonheid van dat turbulente verleden. Sinds de eenwording van Italie is Napels al z'n macht en landelijke politieke invloed kwijt. Het stadsbestuur is bijna niet in staat om invloed uit te oefenen. Daarom zijn er zo veel genootschappen zoals Pio Monte della Misericordia, de Maltezer Orde, de Pelligrini, de Zusters van Moeder Teresa van Calcutta en anderen die arme mensen helpen. Want in Napels zijn de problemen groter dan elders. Ze zijn ernstiger. Omdat de stad minder modern is dan andere steden is hij minder verwend, minder onverschillig en egoïstisch. De stad heeft z'n humanitaire traditie behouden. Die zorg voor elkaar hoort bij de cultuur en bij de ziel van de stad. Napels is een caleidoscoop van duizenden verschillende zielen. De ziel van Napels is de som van dat alles. Wat de mensen met elkaar verbindt, zijn de enorme problemen die deze stad heeft. De mensen voelen zich deel van een groter geheel. Dat is het wonder van deze stad en ook de ziel van deze stad.

Napels is een complexe stad door alle invloeden van buitenaf. De samenstelling van de bevolking is steeds veranderd. Een voortdurend komen en gaan van mensen in deze hoofdstad van 't vorstendom. Je kon er overleven. Dit heeft de stadscultuur in veel opzichten beïnvloed (uit: Zielen van Napels van Vincent Monnikendam uit 2004).